lludayar Bey. bu sözleri öyle bir halde söylüyordu ki, sunki yüreği yanıyordu. Sol eliyle yeleğinin ucunu kaldırıp, güya gözünün yaşını siliyordu. Fakat, küçücük, akıllı bir kişi bile, Hudavar Bey'in gözünden hır daınla yaş akmadığım hemen unlaıdı.
-O. rahmetliğin malını mülkünü götürüp oynaşıyla yesin, bitirsin. Yu yetimler ne olacak? Ya sen ne olacaksın? Ne kötü gün!
Velikulu. ellerini cebine sokmuş, başı önünde. Hudayar’ın söylediklerini dinliyordu. Hııdayar Bey. sözlerini bitirip, çubuğunu doldurmaya başladı. Velikulu. bir kez öksürüp, konuşmaya başladı.
• Vallahi, emmi, bizi yaratana yemin ederim ki, anamla kavga etmediğim gün yok. Şimdi, biraz önce de, büyük bu kavga edip, buraya geldim.
Iludayar Bey. çubuğunu yakıp, dumanını üfleyerek şöy lc dedi.
-Hayır, Velikulu. ben artık senin sözüne inanmıyoru Öyle sanıyorum ki, ananla şimdi aynı fikirdesin. Sen. sen olsan, hiçbir zaman ona ana demezsin. Sen sen olsan, ne onun yanma gidersin, ne de onunla, aynı evde kalırsın? Niy Allah'a şükür, senin yerin yok mu? Bak, burası senin ket evin. Ne kudar kalırsan kal. Ye, iç; ölünceye kadar evir* kal. Yok, bunların hepsi laf Velikulu, ben lufı hemen anlarım. Sen istesen, aııaıı hemen razı olur’? Bu da laf mı?
-Peki, ernnıi kulun olayım, ben daha ne yapayım? Sen no Jetsen. ben de onu yapayım? Dalıa benim elimden ne gelir?
-Yani, şimdi sen sözümü dinleyeceksin öyle mi? Ç güzel, burada kal, ananın yanma gitme.
-Baş üstüne. Gitme diyorsan, gitmem. Ben ne diyonnn ki?
-Elbette, gitme tabii! Niçin gideceksin? 0. seni oğul y riııe koymuyor, sen ona una deyip dnünde mi duracaksın? Ui aıc. burada kal. "artık o eve dönmeyeceğim'' diye haber ver.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder