ğer iki Kcrbclayı, gitmek için ayağa kalktılar. Hudayar Bey, Radı’ya döndü.
-Kadı Ağa, bir meselem var. Şüphesiz bu kadın şimdi benim nikâhlı karım. Ama sözüm şu ki, Kadı Ağa bu kadın biraz huysuzdur. Yani, o kadar da huysuz değil, biraz dengesizdir, Yani, o kadar dengesiz de değilde, böyle biraz aklı başında değil, deliye benziyor. Tabii, şimdi onun bana varmak istediğini siz de biliyorsunuz, o bana varmak istiyor, Velikulu öyle değil mi? Gvet, o da anasının biraz dengesiz olduğunu iııkar etmez yani aklı biraz başında değil. Şimdi mesele şu, biz köye gidip baktık kı. Zeynep kadının deliliği tutmuş, ondan sonra ben ne diyeyim?
Kadı, ağzını açıp bir şey söylemek istedi, ama Kasınıalı atıldı.
-Doğru. Kadı Ağa. Anamın biraz akiı başında değil, hele rahmetli babam Kcrbclayı Haydar öldükten sonra, anamın ağlamadığı gün olmaz. O kadar ağladı ki, sonunda kederde» deli oldu. Gerçeklen Kadı, benim anamın hastalığı var. Hastalandığında da Allah göstermesin, üstesinden gelinmiyor.
Kadı, teşbihini çevirerek şöyle dedi
-Sizin köyde gün görmüş biri yok mu? Sizin köyde deliler, divaneler başıboş mudur? Öyle şey olmaz.
Şehirde böyle bir şev yok. Şehirde birisi delirdi mi, oıııı yakalayıp hapse utarlar. O kadar dayak atarlar, o kadar aç bt rakırlar ki. aklı başına gelir.
Kadı sözünü bitirdi, Hudayar Bey tekrar sordu.
-Simdi mesele şu Kadı Ağa, kim bilir, belki şimdi bi gidip baktığımızda, Zeynep kadının hastalığı tutmuş, "B filana gitmem.” der. Sonra ben ne diyeyim? Çünkü bu kad; o kadar deli, o kadar kendinde değil ki, ‘'Ben oğlumu hiç vy kil etmedim.7’ demesinden korkarım,
Kcrbclayı Gafar, Hudayuı Bcy'in sözüne inandı için dedi ki.
•Beyim, “Ben oğlumu vekil etmedim.” diye nasıl lesiıı?! Peki, biz burada neciyiz? ikimizin yanında vekil otu (>ımn demesine kim bakar?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder